Prolog : Zawsze byłam beznadziejna ! ♥

                     PROLOG : Zawsze byłam beznadziejna ! 

* Dom Angie *  
 
- Angie wstawaj już 9.00 - krzyczała mama Angie .
Jak to mogłam zaspać w taki ważny dzień dla mojej siostry ! O 10.00 zaczyna się ceremonia , a ja leże w łóżku ! Jak ja wogóle wyglądam . Boże , jaka ja jestem beznadziejna . Dobrze,  przestań  się nad sobą użalać i zacznij się wkońcu przygotowywać !
- Angeles wkońcu jesteś ile można na Ciebie czekać ! - wykrzyczała Andzelika
- Dobrze już jestem , sama dojdę do kościóła . Jedzcie już ! - poinformowała Angie .
Angie miała 15 minut na dojście do kościoła , na szczęscie nie był on bardzo daleko . Włożyła jeszcze czarne balerinki do swojej jasno niebieskiej sukienki i pobiegła .

 * Doroga do kościoła * 

Angie biegła , ale przez nieszczęsny kamień na ulicy potknęła się i przewróciła . Wiedziałam że coś się stanie , co ja mam teraz zrobić . Cała sukienka była w błocie .
- Coś się stało - spytał chłopak niewiele starszy od Angie .
- Nie nie takiego się nie stało , potknęłam się tylko - Angie była czerwona ze wstydu .
- Jak masz na imię ? Ja jestem Pablo , miło mi - odpowiedział z gracją
- Angie , przepraszam muszę już iść ponieważ spieszę się na slub mojej siostry - odpowiedziała szybko .
- Dobrze , ale ? mogłbym Cię odprowadzić ? - spytał z nutką nadzieji ?
- Nie wiem , raczej nie . Przepraszam - odpowiedziała .
Angie uciekła , a Pablo był można powiedzieć zdziwiony całą sytułacją .

* Kościół * 

Wszyscy czekali tylko na Angie .
- Gdzie ona jest - spytała zniecierpliwiona Maria
- Nie wiem , ile można na nia czekać - odpowiedziała równie zdenerwowana matka Marii .
Nagle na końcu koscioła Angie uderzyła w wazon który się stłukł . Miała szesnaście lat i ciądle sprawiała kłopoty jak małe dziecko. Dalsza część ceremoni trwała niezwocznie i nie działo sie na niej nic nadzwyczjnego . German i Maria ofiarowali sobie miłość i to że nigdy się nie opuszczą,  jednak nieszczęsny wypadek samochodowy Marii wszystko zepsół . Zapomniałam dodać przed wypadkiem ,  Maria urodziła mała dziewczynkę o imieniu Violetta . Wszyscy byli i będą pogrązeni w żałobie . A Angie zastanawiała się na spotkaniem Pabla , nie wiedziała czy jeszcze kiedyś go spotka .

* Pięć lat pózniej * 

Angie miała już prawie 22 lata , nadal mieszkała we Hiszpani ze swoimi rodzicami . Violetta miała już prawie 15 lat a rodzina Angie nie widziała jej prawie od 10 . German wyjechał z nia niewiadomo gdzie . Angeles cały czas zyła w załobie , wiedziała że nic nie poradzi na smierc Mari ale i tak nie mogła sie podnieść.

*  Droga *

Angie postanowiła sie przewietrzyć , dlatego poszła niezwłocznie na krótki spacer , nagle zaczepił ją juz wczesniej widziany męzczyzna .
- Angie ? - spytał
- Pablo ? mineło juz prawie 5 lat .
- Widziałem Cię w klubie karaoke niedawno , swietnie spiewasz .
- Dziękuję - odpowiedziała z dziwnym uczuciem .
 Mijały miesiące a Angie spotykała się po przyjacielsku z Pablem . Jednak czekała na nią bardzo ważna decyzja . Jaka ? co wybierze ?

***
Oto prolog , następne opowiadanie , pojawi się za niedługo . Mam nadzieję że Wam się spodobało . Proszę o komentarze :)

Ps : Pojawi się równiez zakładka bohaterzy ;)

Tori :*